Tram Anh laat na aan vluchtelingen: 'Ik gun vluchtelingen dezelfde ontvangst als mijn ouders hebben gekregen’
Een warm welkom in Nederland
Tram Anh Vu (42) kijkt aandachtig naar het fotoalbum dat uitgeklapt op tafel ligt. Ze wijst naar een foto. ‘Kijk, dit zijn opa en oma Henneman. Een moedig stel met een hart van goud. Zij ontvingen mijn ouders met open armen. Ik gun vluchtelingen van nu dat ze ook zo’n warm welkom mogen ervaren.’
Haar vader Chuc vluchtte eind jaren zeventig voor de oorlog in Vietnam. Tram Anh: ‘Hij was idealistisch en verzette zich tegen het communistische regime. Blijven was geen optie, dus waagde hij zijn leven. De overtocht was zwaar: zijn schip raakte in de problemen en veel mensen verdronken. Gelukkig werd hij gered door een schip van de Nederlandse scheepvaartmaatschappij Nedlloyd.’
Aangekomen in Nederland wordt Chuc liefdevol opgevangen door een gastgezin: het echtpaar Henneman. Een lief stel dat hem een warm welkom geeft en laat kennismaken met de Nederlandse cultuur. Een jaar lang schrijft hij brieven naar het thuisfront. Via gezinshereniging kan hij daarna zijn vrouw Thuan en hun driejarige zoon naar Nederland halen. Tram Anh wordt hier geboren.
Verbinding maken
‘Mijn ouders hebben onwijs hard gewerkt,’ vertelt Tram Anh. ‘Ze runden een loempiakraampje in het centrum. Destijds waren er geen inburgeringscursussen en verplichte taallessen. Als kind was ik vaak de onofficiële tolk.’ Het laat haar beseffen hoe fundamenteel taal en educatie zijn in het integratieproces. ‘Als je de taal niet beheerst, blijf je een buitenstaander. Door kennis en onderwijs kun je je hier thuis voelen. En met communicatie kun je conflicten oplossen en echte verbinding maken.’
Door het overlijden van mijn ouders ben ik gaan nadenken over mijn nalatenschap
Nalaten aan vluchtelingen
Vroeg in haar leven wordt Tram Anh geconfronteerd met de dood. Haar moeder stierf in haar armen toen ze begin twintig was, aan de gevolgen van een hersenbloeding. Haar vader overleed tien jaar later aan een hartstilstand. ‘Dat was een groot verdriet. Daardoor ben ik bewuster gaan leven en gaan nadenken over mijn eigen sterfelijkheid en mijn nalatenschap. Ik heb zelf geen kinderen, maar dat betekent niet dat ik niets kan nalaten.’
Haar besluit om VluchtelingenWerk op te nemen in haar testament komt voort uit haar betrokkenheid bij vluchtelingen. ‘Mijn vader voelde zich twee keer gered door Nederland: eerst uit de zee, en daarna omdat hij hier een kans kreeg om opnieuw te beginnen. Ik gun de vluchtelingen van nu dat ze goed opgevangen worden en de steun krijgen die ze nodig hebben, zodat ook zij aan hun toekomst kunnen bouwen.’
Nalaten aan VluchtelingenWerk?
Zorg dan tijdig dat je regelt wat nodig is. Want voor nalaten geldt: goed geregeld is een zorg minder. Weten hoe het werkt? Het is makkelijker dan je denkt. Onze Oriëntatiegids helpt je stap voor stap op weg.